ارتباط کیفیت خواب با افسردگی در بیماران مبتلا به سکته حاد قلبی

زمینه و هدف: افسردگی یکی از شایع‌ترین پیامدهای روانی بیماران مبتلا به سکته حاد قلبی است که می‌تواند کیفیت خواب بیماران را تحت تأثیر قرار دهد. با توجه به اینکه خواب کافی و مناسب نقش مهمی را در عملکرد قلب ایفا می‌کند؛ مطالعه حاضر با هدف تعیین همبستگی کیفیت خواب با افسردگی مرگ و قلب در مبتلایان به سکته حاد قلبی انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه به روش توصیفی - همبستگی، 407 بیمار مبتلا به سکته حاد قلبی، بستری در بخش‌های سی‌سی‌یو مرکز آموزشی درمانی فاطمه‌زهرا ‌(س) شهر ساری با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی ساده در مطالعه انتخاب شدند. اطلاعات از طریق پرسشنامه‌های افسردگی قلب، افسردگی مرگ و کیفیت خواب پیتزبورگ جمع‌آوری شد. داده‌ها با استفاده از آزمون کلموگروف- اسمیرونف و آزمون همبستگی پیرسون تحلیل شدند. یافته‌ها: میانگین سنی بیماران مرد (19/67-71/62:95CI؛ 00/17±95/64) بیش از سن زنان (48/64-96/59:95CI؛ 48/15±22/62) بود. میانگین نمره افسردگی مرگ (62/70-26/67:95CI؛ 24/17±94/68) و افسردگی قلب  (60/110-39/107:95CI؛ 49/16±00/109)، پایین‌تر از صدک پنجم به ‌دست آمد. آنالیز رگرسیون خطی چند متغیره نشان داد تغییر در نمره افسردگی قلبی (153/0β=، 036/0=B)، افزایش سطح تحصیلات (121/0-β=، 55/1-=B) و عدم سابقه مصرف داروهای ضدافسردگی (123/0β=، 32/4=B)، به‌طور معنی‌داری می‌توانند پیش‌بینی‌کننده‌های مستقلی برای واریانس نمرات کیفیت خواب در بیماران با سکته حاد قلبی باشند. نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج این مطالعه، گرچه افسردگی قلبی، سطح تحصیلات و عدم مصرف داروهای ضدافسردگی به‌عنوان عوامل مؤثر بر پیش‌بینی کیفیت خواب در بیماران سکته حاد قلبی در نظر گرفته می‌شوند، اما کیفیت خواب تحت تأثیر عوامل بیشتری قرار دارد؛ بنابراین انجام مطالعات بیشتر در این زمینه ضروری است.